ระบบสืบค้นข้อมูลปัญหาพิเศษ

การทดลองครั้งนี้เป็นการศึกษาความเหมาะสมของการใช้ขี้เลื่อยไม้มะม่วงแทนไม้เนื้ออ่อนในการเพาะเห็ดกระด้าง  เพื่อต้องการทราบระยะเวลาในการเจริญเติบโตของเส้นใยของเห็ดกระด้างจนเต็มก้อนเชื้อ  จำนวนดอกต่อถุง  น้ำหนักต่อดอก  ความกว้างของดอก  และความยาวของก้านดอก  ซึ่งในการใช้ขี้เลื่อยที่เหมาะสมมีในท้องถิ่นและคุ้มค่า  ช่วยให้ลดต้นทุนการผลิต    ได้อีกทางหนึ่งและจะได้นำผลการทดลองแนะนำส่งเสริมเกษตรกรและผู้ที่สนใจต่อไป

โดยวางแผนทดลองเป็นแบบสุ่มสมบูรณ์(Completely Randomized Design : CRD)การทดลองจะแบ่งเป็น 5 สูตร4 ซ้ำ ดังนี้

                    สูตรอาหารที่ 1   ขี้เลื่อยไม้ยางพารา 100 %

                    สูตรอาหารที่ 2   ขี้เลื่อยไม้ยางพารา 75  %+  ขี้เลื่อยไม้มะม่วง 25 %

                    สูตรอาหารที่ 3   ขี้เลื่อยไม้ยางพารา 50 % +  ขี้เลื่อยไม้มะม่วง 50 %

                    สูตรอาหารที่ 4   ขี้เลื่อยไม้ยางพารา 25 % +  ขี้เลื่อยไม้มะม่วง 75 %

                    สูตรอาหารที่ 5   ขี้เลื่อยไม้มะม่วง 100 %

          ผลการทดลองปรากฏว่าสูตรอาหารที่ 1ใช้ขี้เลื่อยไม้ยางพารา  100%  ใช้ระยะเวลาในการเจริญเติบโตของเส้นใยเห็ดกระด้างจนเต็มก้อนเชื้อเฉลี่ยต่อถุงมากที่สุดคือ 25วัน  จำนวนดอกต่อถุงเฉลี่ย2.3 ดอกน้ำหนักต่อดอกเฉลี่ย28.0  กรัม ความกว้างของดอกเฉลี่ย6.12เซนติเมตร  และความยาวของก้านดอกเฉลี่ย6.96เซนติเมตร  รองลงมาคือสูตรอาหารที่ 4ใช้ขี้เลื่อยไม้ยางพารา+ขี้เลื่อยไม้มะม่วง  สูตรอาหารที่ 2ใช้ขี้เลื่อยไม้ยางพารา+ขี้เลื่อยไม้มะม่วงและสูตรอาหารที่  3ใช้ขี้เลื่อยไม้ยางพารา+ขี้เลื่อยไม้มะม่วงตามลำดับ  ส่วนสูตรอาหารที่ 5 ใช้ขี้เลื่อยไม้มะม่วง  100 %  ให้ผลผลิตต่ำ  กล่าวคือ  ใช้ระยะเวลาในการเจริญเติบโตของเส้นใยเห็ดกระด้างจนเต็มก้อนเชื้อเฉลี่ยต่อถุงจำนวน  20วัน  และให้จำนวนดอกต่อถุง1.95ดอก  น้ำหนักต่อดอก26.5กรัม  ความกว้างของดอก4.91เซนติเมตร และความยาวของก้านดอก  5.65เซนติเมตร  เมื่อวิเคราะห์ความแปรปรวนพบว่าจำนวนดอกต่อถุง  น้ำหนักต่อดอก  ความกว้างของดอกและความยาวของก้านดอกมีความแตกต่างกันทางสถิติอย่างมีนัยสำคัญ